Het voelt goed dat ik soms verdrietig ben.
Als je mij wat langer volgt, dan weet je waarschijnlijk dat ik sinds een kleine 4 jaar geen contact meer heb met mijn vader.
Hij heeft het contact verbroken, omdat ik onredelijk tegen zijn vrouw was. (wat ook wel echt onredelijk was vanuit mijn zijde)
Ik had daar diezelfde dag nog sorry voor gezegd, maar helaas.
Zonder gesprek werd direct het contact gestopt via een appje. Er stond ook bij: "ik wil ook niet dat je op dit bericht gaat reageren"
Dus dat was klaar. Inmiddels nu 4 jaar bijna geen contact.
Nul, niks, noppes...nada
En ik ga daar inmiddels goed mee om.
De eerste 2 jaar waren wel heftig jongûh. Veel gehuild. Veel gevoeld. Voelde vooral verdrietig, boosheid, voelde me niet gezien en keihard afgewezen.
Toen ben ik de wereld ingedoken van de familie-opstellingen.
Wat begon met het fantastische boek. De Fontein van Els van Steijn.
Zo die kwam binnen.
Wat me vooral is bijgebleven uit het fantastische boek waren de volgende twee stukken:
1: Je bent connected met je ouders. Altijd. Of je nu wil of niet. Dit is een systemische wet. Of je ouders nog leven of niet, of dat ze aan de andere kant van de wereld wonen, of geen contact meer. Maakt allemaal niet uit.
Je bent altijd diep verbonden. Als je daarom één van hen afwijst, dan wijs je uit onderbewuste loyaliteit jezelf ook af. Dus je kan nooit 100% in je eigen kracht gaan staan als je één van je ouders afwijst.
2: Als je oprecht kan voelen dat je vader en moeder hun best hebben gedaan, want als ze het beter hadden kunnen doen, dan hadden ze dat wel gedaan.
Zij hebben ook hun rugzak om. Zij hebben ook hun trauma. Zij hebben alles gedaan binnen hun kunnen.
Als je die écht voelt....dan kan je boosheid zelfs plaatsnemen voor dankbaarheid.
En dat kon ik eerst niet.. Maar na 2 jaar heeeeeel veel werk te hebben gedaan. (opstellingen, lezen, praten en vooral voelen) voel ik dat ik het juiste werk heb gedaan. Deze week had ik een paar mooie testen.
Mijn zus had ook geen contact meer met mijn vader. En dat is sinds vorige week verandert.
Mijn pa heeft mijn zus gebeld en sindsdien hebben ze weer contact.
Mijn zus vond het enorm lastig om het te vertellen tegen mij, want ze bang voor mijn reactie.
Toch heeft ze het verteld. En mijn reactie verbaasde zelfs mezelf. Ik voelde blijdschap, opluchting.. Voor mijn zus.
Ze zat er zo erg mee en er was een last van haar schouders gevallen. En eindelijk weer iets van contact in de familie.
Ik voelde verder geen boosheid of jaloezie. Voelde zelfs goed.
Ik dacht daarna wel: " hmmm gaat het nu echt goed of stop ik ik het weg???"
Omdat ik geen wrok, jaloezie of afgunst voelde wist ik bijna wel zeker dat het goed was.
Dat ik mijn gevoel niet wegstop werd een week later 2x bevestigd.
De 1e: Was dat mijn beste vriend een prachtige gedicht voor zijn oude papa had geschreven en hij las het aan me voor.
Zijn woorden raakte me en ik zat in tranen, vanwege zijn verhaal, maar ook door het gemis van mijn papa.
De 2e: Ik zat gisteren de laatste aflevering te kijken van mijn favoriete serie en daar had de hoofdrolspeler 8 seizoenen lang een lastige band met zijn vader.
De laatste scene was dat zijn vader ineens zei: "Lieve zoon, ik vind het lastig om te zeggen, dat weet jij als geen ander, maar ik ben trots op jou en hou van van jou"
Zoooo die kwam binnen. Ik voelde het gemis en de tranen kwamen als een malle. Tegelijkertijd voelde ik me sterk en krachtig.
Ik heb de situatie een goede plek gegeven. Ik voel soms het verdriet van het gemis en dat is ok, maar ik ben niet boos of het vreet me niet meer op.
En dat voelt zo krachtig. Ik heb zelfs mijn pa 2x een bericht gestuurd.
Met ongeveer de volgende tekst:
" Lieve pa. We hebben nu bijna 4 jaar geen contact en het is ok. Ik heb ook geen verwachting met dit bericht.
Ik wil je alleen laten weten dat ik jou niks kwalijk neem. Dat ik heel veel van je hou en dat ik je oprecht dankbaar ben dat je mij het leven hebt gegeven. Het ga je goed lieve papa"
Mijn verhaal is exact de reden dat we familie-opstellingen in het 90 Dagen Traject hebben toegevoegd. Het kan jou enorm helpen om te voelen wat er in het familiesysteem aangekeken mag worden.
1 november starten we met het 90 Dagen Programma. Alleen voor ondernemende vaders en max 6.
Stuur me een bericht als je meer wil weten.
Jeff
Reactie plaatsen
Reacties